نفتگاز(گازوئیل):

سوخت دیزل مخلوطی از هیدروکربن ها است که از فرآورده های میان تقطیر پالایشگاه می باشد. این محصول جانبی نفتی توجه رودولف دیزل ، مخترع موتور رفت و برگشت با احتراق تراکم را به خود جلب کرد. دیزل – که از گرد و غبار ذغال سنگ به عنوان سوخت برای این نوع از موتورها استفاده می کرد – تشخیص داد که فرآورده های نفتی مایع می توانند سوخت بهتری از زغال سنگ باشند. برای  اینکار موتور  با سوخت های مایع دوباره طراحی شد و نتیجه آن نمونه اولیه ای در سال ۱۸۹۵ بود که هم موتور و هم سوخت هنوز نام دیزل را یدک می کشند. موتورهای دیزلی ، برخلاف موتورهای بنزینی با جرقه  کار نمی کنند، بلکه گرمای هوای فشرده شده در سیلندر و سپس تزریق سوخت به هوای فشرده گرم موجب شعله ور شدن سوخت  می شود. سوخت دیزل نسبت به حجم مساوی بنزین انرژی بیشتری را در احتراق آزاد می کند ، بنابراین موتورهای دیزلی به طور کلی انرژی سوخت بهتری نسبت به موتورهای بنزینی تولید می کنند. علاوه بر این ، تولید سوخت دیزل نسبت به بنزین به مراحل تصفیه کمتری نیاز دارد ، بنابراین قیمت های خرده فروشی سوخت دیزل به طور سنتی کمتر از بنزین است (بسته به مکان ، فصل و مالیات و مقررات). از طرف دیگر ، سوخت دیزل ، حداقل به صورت سنتی ، مقادیر بیشتری از آلاینده های هوا مانند گوگرد و ذرات جامد کربن را تولید می کند و مراحل تصفیه اضافی و مکانیزم های کنترل انتشار برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای می توانند دلیل کاهش مزایای قیمت دیزل نسبت به بنزین باشد.رنگ طبیعی این فرآورده زرد کهربایی است که بعنوان سوخت در موتور های درون سوز دیزلی و انواع مشعل های خانگی و صنعتی کاربرد دارد.برای بررسی این فرآورده نفتی عمدتا از ویژگی های رنگ، چگالی در دمای ۱۵ درجه سانتی گراد ، نقطه اشتعال و عدد ستان استفاده می شود.بر طبق روش های استاندارد ، نفتگاز باید دارای نقطه اشتعال بالاتر از ۵۵ درجه سانتی گراد بوده ودانسیته در محدوده ۸۲۰ تا ۸۴۵ کیلوگرم بر متر مکعب باشد.